"Saat on bir, intihar için erken bir saat" dedi kadına genç adam ve sevişmeye başladılar. Sıcağın korkak olduğu bir mevsimde terlemeye başladılar. Beyaz çarşaflı, yaşlı bir yatakta, demirden ranza mutluydu onların altında. Tükenmeye aşık olan kırmızı bir mum onlara verdiği renkten şikayetçi sayılmaz, arkasındaki aynanın içinde olan mumla yarıştıklarını hissediyor ama bunu kendine itiraf edemiyor . Dolap kahverengi boyandığı için hep şikayetçiydi. Kabaran ve çatlayan kahverengi boya ise istenmediği dolaba hizmet veriyor.
"Susadım…" "Biter şimdi…" "Susadım…"dedi kadın ve adam kaçmasına izin vermiyormuş gibi tuttuğu yastığı kadının başının altından çekti. Aynı anda içinde tuttuğu nefesi kasarak açtığı çenesinden dışarı çıkmasına izin verdi. Mumun aşık olduğu tükeniş, adamın o hali ve adam. Sadece belirsizlik halinde ki kadının yanına uzandı.
"Getirmemi, ister misin?" "Ben alırım." "Bana da getir." Kadın, kendini nedensiz kötü hissederek odadan çıktı. Adamın düşüncelerinde zaman kaybolmuştu ve kadından bardağı aldı. Uyumak için ilaçlarını aldı, sonra kadına uzattı.
"Birlikte içelim." "Tamam ama aynı anda…" Her zaman söylediklerini yaptılar yani içtiler. "İyi geceler" "İyi geceler." Yatağa uzandılar sırt sırta. Kadın ağlamaya başladı sonra adamda. Adam yataktan çıkmaya yeltendi, kadın ona sarıldı ve adamda kadına…
