Yalnızlığım;
Gökyüzündeki çaresiz sonsuzluk...
Odanın içindeki nefes alışveriş sesi...
Bir çok saçma düşünceler...
Anlık ağlayışlar...
Sıkılmadan aynı şarkıyı defalarca çalmak...
Küçük bir yastık...
Yatakta güneşin doğuşunu beklemek...
Özlem kokan mektuplara dokunmak...
Çaresizliği alışkanlık haline getirmek....
Daha bin kamyon cümle boşaltsam içime,dolmaz bu beş para etmez yüreğim...
Düşüncelerim ve hayallerim yanına yanaşmıyor.
Tanrı yalnızlığını anlatmak için yaratmış sanki beni...yada anlamam için onun varlığıyla yok oluşunu...
Yalnızlığı doğru yazamazken nede mutluydum...
7 Kasım 2011
